نويسنده:دكتر ويدا احمدي(دانا كامران)
آدم از ريشه عبري (آدوم) مشتق شده و معناي آن زمين شخم زده شده يا زمين انسانهاست.از سويي ديگر در قرآن كريم و در سوره مباركه الرحمن خداوند ماده خلقت انسان را "صلصال كالفخار" معرفي فرموده است(خلق الانسان من صلصال كالفخار). از اين دو مطلب مي توان اينطور نتيجه گرفت كه آدم به راستي هويتي پويا ، استحاله پذير و كيمياگرانه است،همچنان كه زمين كشاورزي براي بذر پاشي و برداشت محصول بارها و بارها شخم زده مي شود و يا گل كوزه گري با دستان هنرمند استاد توانمند كوزه گر به ظرفي زيبا مبدل مي شود ،آدم نيز با حركت وتوكل و تلاش است كه قادر خواهد بود عطيه ها و استعدادهاي بالقوه خود را آشكار كند و به مرحله فعليت يافتگي دست يابد و طلاي وجود خود را تجلي دهد.اين مرحله طلايي و درخشان همان شايستگي او براي خليفه الله شدن است.مرحله اي كه نيل به آن در زمره اساسي ترين اهداف زندگي آدمي است .