On The Conference Of The Birds

ژرفکاوی نظریه مانع شناسی به عنوان مقدمه سیمرغ شناسی در منطق الطیر عطار

نویسنده: دکتر ویدا احمدی(دانا کامران)

دریافت
حجم: 338 کیلوبایت                                  

 

?FAIRY TALES Imagin Or Reality

 

 

 قصه های پریان ،واقعیت یا خیال؟

نویسنده:دکتر ویدا احمدی(دانا کامران)

 

تا کنون مقالات و کتاب های گوناگونی را درباره  تعریف و چیستی قصه های پریان  خوانده ام اما  افراد متعددی (نه همه افراد)که در این باره نوشته اند ( چه در ایران و چه در دیگر کشور ها ) تقریبا در یک نکته با هم اتفاق نظر دارند و آن خیالی بودن این گونه قصه ها و غیر واقعی بودن آنها ست و اینکه رخدادها و شخصیت ها در چنین داستان هایی صرفا زاییده خیالات نویسندگان و یا راویان آنهایند نه بیش از این و هدف از طرح این قصه ها ، لالایی کودکان بوده است.

اما من در این نوشتار قصد دارم تا به اختصار بگویم به هیچ وجه چنین نبوده است. این داستان ها نه خیالند و نه با هدفی تا این حد معمول گفته و یا نوشته شده اند و البته برای روشن کردن چشم انداز خودم لازم می دانم به  دو نکته اساسی توجه شود نکاتی که تقریبا همه آنانی که معتقدند این قصه ها خیالی اند به آن ها بی توجه بوده اند هرچند با  دونکته ای  که می خواهم مطرح کنم بیگانه نبوده اند اما شاید آن ها را مغفول گذاشته اند و آن دو نکته عبارتند از:

1-نمادین بودن این قصه ها

2-و دیگر معطوف بودن همه شخصیت ها و رویدادهای این قصه ها به وقایع درونی انسان و زندگی وی

نخست تعریف خودم را از این داستان ها مطرح می کنم تعریفی که در بیشتر مواردی که قبلا خواندم ، ندیدم. حتی کسانی مانند ولادیمیر پراپ  و یا لوفر دلاشوکه سال ها در این زمینه مطالعه کردند و نوشتند هم از این چشم انداز به موضوع ننگریستند .

به باور من قصه های  پریان به قصه هایی گفته می شود که در همه آنها مجموعه ای از عوامل و موجوداتی  جادویی ومتافیزیکی  در پیشبرد اهداف قهرمان داستان و پیروزی وی بر ضد قهرمان تاثیر گذارند و این عوامل و موجودات نیز معمولا برای انسان عجیب و نا متعارفند به این معنا که انسان با آنها  مانوس نیست .با چند نمونه موضوع را روشن تر می کنم و با توضیح  نماد شناسانه هر کدام از آنها تلاش می کنم تا نشان دهم آنچه به عنوان شخصیت و یا رویداد در قصه های پریان وجود دارد خیلی هم  خیالی نیست بلکه می تواند واقعی باشد البته مشروط بر اینکه چه کسی بنای آن را دارد تا وارد چنین عرصه ای شود، با چه درکی و ایمانی و البته قدرت شهودی، زیرا این عوامل در نحوه دریافت این گونه داستان ها و بهره برداری واقعی از آنها  بسیارمهمند. مثلا: گربه ای که سخن می گوید و توانایی های شگفت آور بسیاری دارد،عصای جادویی ،کوتوله ها،پری ها،خانه های شگفت انگیز،باغ ها و جنگل های اسرار آمیز،غول و دیو و اژدها،کتاب های عجیب با تصاویر جاندار و متحرک،تبدیل شدن  موقت قهرمان داستان به سنگ با طلسم  موجود شرور و شکسته شدن طلسم ، توسط کیمیاگر یا پریان و خلاصی قهرمان و نمونه های بسیار دیگری که در قصه های پریان یافت می شوند همه و همه برای انسانهای زیادی قابل فهم نیستند و حتی باور به آنها برایشان دیوانگی و خنده آور است

اما این افراد از این نکته مهم  غافلند که همه این موارد همانند کدهایی هستند که باید رمزگشایی شوند و در زندگی واقعی مورد بهره برداری قرار گیرند وگرنه چرا باید اساسا چنین داستان هایی وجود داشته باشند و حتی چرا باید بزرگانی مانند برادران گریم سالها برای جمع آوری و نگهداری چنین میراث فکری ،وقت بگذارند اگر ارزشی در این قصه ها نبود! همچنین باید در نظر داشت که رویدادهای قصه های پریان در واقع اتفاقاتی است که  بخشي از آن (و نه همه رخدادها زيرا بخشي از رويدادها به راستي بيرونيند )در درون انسان تحقق می یابد و همه عناصر و اجزا داستانی در چنین مسیری قابل رمز گشایی نمادینه اند. با توجه به وجوه نمادشناسانه ای که در نمونه های بالا هست ، دیگر نمی شود به راحتی آنها را خیال دانست، مثلا :تبدیل شدن اشخاص داستان به سنگ با طلسم  موجود شرور می تواند این طور توضیح داده شود که موانعی که توسط موجود شرور بر سر راه قهرمان  داستان قرار می گیرد و راه او را موقتا سد می کند و یا افکار نادرستی که باز هم برای مدتی کوتاه به وی تحمیل می شود همه و همه می توانند مصادیق همان سنگ شدگی باشند.ویا پریان و کوتوله ها می توانند همان قدرت های شهودی و خردمندانه قهرمان قصه باشند که از وجود پاک و مقتدر وی نشات گرفته اند و در راه مبارزه با شرور به او کمک می کنند.و یا غول و دیو و اژدها در قصه های پریان نمودهایی از ترس ها ، رذایل اخلاقی ،اضطراب ها  ،افکار و عقاید نادرست و یا وسواس های  درونی خود قهرمانند که باید با آنها مبارزه و بر آنها غلبه کند و یا نمادی از افراد ستمگر و شروری هستند که در زندگی واقعی هم هستند و مانع تراشی و کارشکنی هایی می کنند تا سد راه رشد کسی شوند که در راه شکوفاندن خود گام برمی دارد و باید شکستشان داد.موارد بسیار دیگری هم که در قصه های پریان ظاهرا خیالی به نظر می رسند همگی با ژرفکاوی نمادشناسانه  قابل توضیحند ،توضیحاتی که نشانگر این مهمند که این قصه ها درس هایی برای زندگی واقعیند برای آنانی که مشتاقند تا خود را و توانایی های خود را بشناسند و با غلبه بر موانع درونی و بیرونی به خود شکوفایی و فعلیت یافتگی برسند و در واقع می توانم بگویم قصه های پریان نیز به نوعی کیمیاگری وجودند که در شکلی نمادین و ظاهرا خیالی مطرح شده اند و تنها آنانی که قابلیت فهم و گشودن رمز و رازهای این قصه ها را دارند هم در عرصه نظر و هم عمل ، می توانند به حکمت های ژرف این قصه ها دست یابند، کسانی که باور دارند این قصه ها واقعیند.

 

 

 

 

 

On Symbol Monster And Giant In Literature

 

 

ژرفکاوی معنای غلبه برغول،دیو و اژدها در آثار ادبی و هنری

نویسنده:دکترویدااحمدی(داناکامران)

در بسیاری از آثار ادبی و هنری با قهرمانی مواجه می شویم که برای دستیابی به هدف والایی که دارد باید با غول یا دیو و یا اژدهایی مبارزه کند و در صورت غلبه بر آن  موجود شرور،پیروز می شود و به هدف خود دست می یابد.

به جرات می توانم بگویم که بیشتر آثار ادبی و هنری به چنین مضمونی پرداخته اند.از نوشته ها و اشعار حماسی گرفته تا آثار عرفانی و تابلوهای نقاشی  مانند تابلوی غول اثر فرانسیسکو گویاو یاآثارموسیقی چون اپرای فلوت جادویی موزارت، درهمه این آثار همواره این نبرد میان قهرمان و غول وجود دارد.حتی در ادبیات کودک نیز مکرر با چنین موضوعی مواجهیم ،از جمله غول بیابانی که گربه چکمه پوش او را در حالی که به موشی بدل شده می بلعد و نابودش می کند ویا غولی که جک در داستان جک و لوبیای سحرآمیز وی را می کشد و یا دیوی که در داستان دیو و دلبر با شکستن طلسم نابود می شود همگی دلالت هایی آشکار بر این مهمند که تقریبا همه آنانی که در عرصه ادبیات و هنر منشا اثر شده اند بی تردید به این مبارزه و شیوه رویارویی با آن اندیشیده اند.

امادر مجموع و به اختصار می توانم بگویم که می شود معانی نمادین این موجودات دهشتناک را که در شکل های گوناگون خود را نمایانده اند،به دو گروه عمده تقسیم کرد:

1-معانی بیرونی

2-معانی درونی

منظورم از معانی بیرونی این است که غول و یا اژدها در فلان اثر ادبی و یا هنری ،واقعا به همان شکل  متعارف نشان داده شده است و به واقع غول ،اژدها و یا دیوی در داستان و یا اثر هنری هست که مانع قهرمان برای رسیدن به هدفش است  و البته نابود می شود یا به دست خود قهرمان و یا توسط یاران وی ،مثلا اژدها در اپرای فلوت جادویی موزارت قصد جان تامینو قهرمان داستان را داشت که با کمک ملکه شب  و سه خواهر کارگزار وی ،کشته شد.و یا همان گونه که پیشتر گفتم غول داستان گربه چکمه پوش و یا جک و لوبیای سحرآمیز که توسط گربه جادویی و پیروز داستان و یا جک خردمند و شجاع، نابود می شوند نیز در جرگه همین معانی بیرونیند.

2-اما درباره ژرفکاوی معانی درونی چنین نمادهایی باید بگویم  همیشه لازم نیست در داستان با موجودی که بتوان او را غول یا اژدها نامید روبه رو باشیم بلکه در مواردی این موجود شریر در قالبی انسانی نشان داده می شود،بدین ترتیب مادر ناتنی سیندرلا و یا افرادی شبیه به او ،در زمره مصادیق غول و دیو به شمار می روند که در پایان داستان شکست می خورند.به علاوه در بسیاری موارد دیده می شود که شخص  سالهابا طرز فکر نادرستی دست و پنجه نرم می کند و رنج بسیار می کشد ،دیدگاه اشتباهی که از سوی فرد یا افرادی در خانواده  و یا جامعه به وی القا و یا تحمیل شده است .در چنین مواردی یک مادر و یا پدر و یا خواهر و برادر و یا فردی از فامیل و آشنایان  و یا افرادی در جامعه و دیدگاه نادرستشان  و یا رفتار ظالمانه و بی منطقشان می تواند همان غولی باشد که باید بر وی غلبه کرد .مواردی از این قبیل در جوامع سنتی بسیارند .

اما  می توانم بگویم مهمترین معانی نمادشناسانه و روانکاوانه وجود چنین موجوداتی در آثار ادبی و هنری نیز شامل 2 گروه کلی هستند:

1-غلبه بر موانع بیرونی

2-غلبه بر موانع درونی

1-    در مورد نخست غول ها و دیو ها و یا اژدها قصد دارند تا مانع رسیدن قهرمان به هدفی مهم شوند و آن هدف مهم می تواند پادشاهی سرزمینی باشد مانند داستان گربه چکمه پوش و یا زندگی خوشبخت و درخشانی باشد مثل داستان سیندرلا.

2-    اما در مورد دوم، غول و دیو واژدها در واقع  نمودهایی از:

الف )رذایل اخلاقی

ب) ترس ها

ج)دیدگاه ها و عقاید نادرست

د) و یااضطراب ها و وسواس های  درونی خود قهرمانند که باید با آنها مبارزه و بر آنها غلبه کند.نمونه این معنا داستان منطق الطیر عطار و داستان دیو و دلبر و یا نمایشنامه فاوست گوته است. دیدگاه محدود پرندگان داستان عطار و یا خشم و هیاهوی دیو داستان دیو و دلبر و  یا مفیستوفلس (نماینده شیطان و هوای نفس)نمایشنامه گوته همگی اشکال گوناگونی از طرح موضوع غلبه بر غول هستند.

اساسا آنچه که در ادیان و نحله های عرفانی به عنوان شیطان و یا هوای نفس معرفی می شوند نیز نمودهایی از همین غولان و دیوان و اژدهایانند که شخص عارف سالک برای تحقق خود راستینش بایسته و شایسته است که با آنان مبارزه کند و برآنها تسلط یابد.بدین ترتیب رد پای چنین نگرش ادبی –هنری در ادیان نیز یافت می شود.

نتیجتا باید بگویم بنیادمبارزه با غولان و غلبه بر آنان ،شکوفایی و فعلیت بخشیدن به توانایی های درونی و خود راستین شخص است.هدفی که در دانش کیمیاگری نیز در قالب عبور پیروزمندانه کیمیاگر از مرحله سیاهی یا همان نیگردو  با هدف دستیابی به طلا تحقق می یابد.

 

 

 

On Myself

 

I was born on a snowy winter night. I am from Khorasani and my hometown is Mashhad, but it was not until three years later that Neyshabur became the city of my life and I spent my childhood and adolescence there. My joyful bicycle rides in the alleys of Neyshabur, my childish leaps and bounds among the flowers and trees of the garden where Attar and Khayyam are buried, and the sweet singing of the birds there are so deeply engraved on my soul that even as I write these words, it seems like it is now that's where I am. I always read a lot of books, very enthusiastically. I wrote poetry. I also loved painting. I still remember my various colored pencils, crayons, and watercolors with their colorful designs and patterns. Since my teenage days, I have also been writing calligraphy, not mostly with black ink, but with colored ink, and mostly red, of course.

In elementary school, middle school, and high school, I was an excellent student and always wrote good essays. Contrary to the wishes of my elders, who said that a student with a GPA of 19 or higher should not study humanities, and that he must either become a doctor or study mathematics or industrial physics, I insisted and chose humanities because I loved it and still do. From then on, the same debates continued, especially regarding the choice of university major. Now that you have your say in high school, and you studied humanities, come and study law at the University of Tehran. But I still insisted and said no, and I studied Persian literature and, with a rank of 88, I became a student at Ferdowsi University of my own free will (it goes without saying that the reason for this rank was my poor health at the time, otherwise, as I said, I would have strived for single-digit and high-profile ranks). Then I completed all three of my academic years at this university with an A grade and an honors grade. I remember the first time I wrote a scientific paper when I was nineteen years old, and my paper was about "Hafez and Soren Kierkegaard ," which I wrote in I lent it to a student, and after that, if you saw that article, I saw it too. Then I attended a world congress for the first time.

Mulla Sadra World Congress with an article about the concept of light in the eyes of Attar and Sadra, and among all the participants from forty countries in the congress, I was the youngest at 23 years old. Since then, I have participated in numerous conferences, and even in European countries such as England and France, and in Germany, my article was published alongside the articles of the great scholars, which is a source of pride for me. I also love traveling very much and have traveled to every corner of my country, Iran, and the world. Traveling to India, France, Iraq, England, Syria, Arabia, and Germany is each a bag of magnificent experiences for me, thinking to find answers and awareness. Since 1999, following strange and thought-provoking events that occurred in my life, I have paid great attention to psychoanalysis and the symbology of literary and artistic texts, and of course, the subject of my doctoral thesis was also related to these categories and experiences. The journey into the depths of the psyche of the creators of literary and artistic works and masterpieces of Iran and the world is among my sweetest experiences. Writers, poets, and artists whose existence sometimes reminds me of the ocean and its depths are great human beings that can be understood by studying and thinking about them. The feeling of being in the depths of a place like the ocean and still being able to breathe and survive is an amazing feeling that has repeatedly given me by reading a novel or listening to a piece of music and remembering a painting or a movie or even an animation worthy of scrutiny and insight, such as the works of Bruno Bozzetto.

So far, I have written 4 books, all of which in some way reflect my research passion, namely psychoanalysis and the symbology of literary and artistic texts. Their names are as follows:

The Awake Dreamers

To the Bright

From barrier to Flight

A Deep Analysis of the conference of the birds

and various articles have been published by me, among which even the experience of psychoanalysis of children's works is evident. A review of stories such as "The Sleeping Beauty" by "Charles Perrault" and "Hansel and Gretel" from the "Collected Collection of the Brothers Grimm". I have also given several lectures so far in Iran and Europe, including the City of Books in Tehran and in England and France at the University of Strasbourg, where Goethe is among the honors of this university. I have also had several interviews with newspapers, radio and television, which I will limit myself to mentioning. And now, the most beautiful and happiest moments of my life are still when I am reading and writing because it is only at such times that I truly feel like I am.

 

 

?Monologue Or Another Sort Of Dialogue

Dr Vida Ahmadi( Dana Kamran)

When talking about conversation, what comes to most minds is that more than one person is involved in order to have a conversation, and it is not usually thought that a conversation can be done by one person because it seems that this The incident is not reasonable but madness. It is insane to have a conversation with only one person, and many people either avoid doing it, or if they do, they hide it for various reasons and do things so that other people do not notice this state of theirs. Do not accuse them of madness and psychosis.

But in this article, I want to say briefly that the conversation is not about the number of people, but about its quality, and to clarify the issue, I use the knowledge of etymology. The English equivalent of this word is "dialogue", which consists of "dai" meaning 2 and "logo" meaning speech. In all dictionaries, this word is defined as a conversation between 2 people or 2 groups or more, and in fact, the number 2 and being together is the main pillar of the meaning of this word.

In contrast to this word, we have the word "monologue" which consists of two parts "mono" which means 1 and "logo" which is the same as speaking. A one-way speech, a monologue which is usually an example of a speech or reading a story or a play unlike the first word, the basis of this word is the number 1 and loneliness.

But in this article, I intend to say that in my opinion there is no such thing as a monologue, the act that we call a monologue is actually a kind of dialogue, but the other side is not as obvious as dialogue.

Even if we assume that the issue of the participation of other strains is effective in the realization of the dialogue but I must say that in a speech or a play performance or reading a story, although the audience is apparently silent, but with thought and reflection about what they are seeing and hearing, still in a way that they are performing a monologue participates. Participating in such cases is not just speaking, but thinking and thinking about the subject being read is also participating in it.

Or another example, which is more important than the first example, and I even started my writing with it in a way, is the category of "conversation with oneself", which is apparently one of the examples of monologue, but according to what I said in this article, a person who has given himself such formality When he talks to himself, he actually talks to his inner self, he considers himself more than one person, and even instead of that, his other self also speaks, and he really starts a conversation that, in his opinion, is completely It is rational and official and even many psychoanalysts and psychologists have suggested such a method as a therapeutic solution.

 But the thing to consider is that the fear of being called crazy prevents most people from accepting such a phenomenon. A phenomenon that many geniuses, writers, scientists and mystics, and in fact all of them, have considered it as one of the pleasures of their lives, a pleasure that is based on a lot of courage and rationality.

 

 

 

Attar And Sadra In The Light Of Being

 

بررسی نمادشناسانه و روانکاوانه "حکایت سیمرغ"

منطق الطیرعطار و "تمثیل نور" اسفاراربعه ملاصدرا

نویسنده:دکتر ویدا احمدی(دانا کامران)

 

دریافت
حجم: 4.45 مگابایت
 

 

این مقاله در مجموعه مقالات  نخستین کنگره جهانی ملاصدرا به چاپ رسید.

 

Who Is The Hodhod In The Cinference Of The Birds

اين مطلب برگرفته از كتاب از بند تا پرواز اثر دكتر ويدا احمدي (دانا كامران)است

دریافت
حجم: 18.3 مگابایت
 

 

 

 

On Symbol Garden In Religions , Literature And Art

Dr Vida Ahmadi (Dana Kamran)

The garden is one of the most used symbols in religion and literature. In almost all religions, heaven is a garden full of flowers and trees, which is promised to good people as a place of salvation. In many poems and also in the field of art, especially the art of painting, flowers and plants represent the most beautiful and meaningful symbols of culture and thought. This is the case not only in Iran, but also in other nations of the world.

But I will continue my writing by raising this question that What is the true meaning and interpretation of this high-frequency symbol and what was its purpose? Is it only the external beauty of green and flowery gardens that has given it such glory in the field of religion, literature and art? Or that it has a deep topic that deserves to be thought about. In this article, in short, I present a symbolic and psychological analysis in response to this thought-provoking and important question.

To enter into this analysis, I will present a few lines from the valuable book "dictionary of Symbols", a book that is the result of extensive and deep studies and research by several educated professors of the University of Strasbourg, France, and in my opinion, it contains relatively comprehensive points about the supposed symbol of our opinion. In the culture of symbols, we read: "The garden is a symbol of consciousness, unlike the forest, which is a symbol of the unconscious. The garden has a feminine meaning. And this is because of its characteristic as a privacy"[1]. Another thing is that "the garden is often seen in a dream as a blissful expression of desire free from all anxieties. The garden is the growth and cultivation of living and internal phenomena but to enter the garden, you can only enter through a narrow door. The dreamer often has to go around the garden to find this door. This walk around the garden is a picture of long-term physical development achieved through inner richness... This garden may be an allegory of one's self, when there is a tree or a fountain in the middle... [2] The garden model in Islam and Christianity is the same alchemical model of the philosophers' garden, which we know from treatises on alchemy and many beautiful engravings. The points that deserve reflection here are as follows:

1 Alchemy of Self

  2 Removing Obstacles and Solving Problems

 3 Effort and Perseverance

 4 Self-Awareness

 5 Evolution and Transformation

 6 Self-Flourishing

 7 Peace and Happiness

As you can see, in these few lines, the meanings of the garden have been briefly listed, meanings that are also linked to the knowledge of alchemy and indicate a profound transformation. The world within a person is full of abilities, which of course are all potential and hidden like a treasure at the beginning of his entry into this world. The revelation and actualization of these abilities requires great effort and determination, which of course is not available to everyone.

That is why many people never become what they should be. This important category, "becoming," is essential to the alchemy of human existence, and it is the manifestation of these potential forces and abilities that give meaning to human existence. An effort that leads to a person's awareness of his inner treasures, and it is this awareness that causes evolution. It is now clear why Thomas Aquinas, in his "Alchemy Treatise Aurora " likened this process to the sprouting of a seed from the soil and its transformation into a growing plant. These important things are the main things that are among the semantic characteristics of the garden symbol, and I can confidently say that in the field of religions, literature, and art, whenever the garden symbol is mentioned, one or more or all of these characteristics have been taken into account. For this reason, it can be believed that the garden is a symbol of prosperity and growth, and the most fundamental task of the inhabitants of Paradise is to realize their true identity.